Er kriebelt iets langs haar gezicht. Eerst vermengt het zich met haar droom - de baard van haar man die tegen haar aan ligt - maar als Madelon door haar wimpers gluurt, ziet ze de tevreden blik van haar kat die zich als een koningin op haar borst heeft genesteld. Geen baard, geen man. Natuurlijk niet. Zuchtend richt ze zich half op en duwt de kat zachtjes van zich af. Naast haar op de bank liggen opengeslagen fotoboeken en brieven uit de begintijd van hun relatie. Een half opgegeten pizza ligt treurig in zijn met vet doordrongen doos op de salontafel. De fles wijn ernaast is leeg. Ze zakt terug in de bank en staart met haar hoofd op de rugleuning omhoog. Haar lichaam voelt leeg en vol tegelijk, alsof het gevuld is met natte kranten. Wat een ongelofelijk rotjaar. Eerst haar mooie, lieve Mark verloren aan een herseninfarct en dan dat stomme virus dat alle afleiding onmogelijk maakte. Verdriet als een plaat die steeds van voren af aan begint. Ze snakt naar iets nieuws, een bevrijding die nog geen duidelijke vorm heeft aangenomen. Dansen op het strand, een reis naar een warm oord, misschien zoenen met een wildvreemde. Zoiets.
Buiten klinkt een knal. Ze heft haar hoofd op en kijkt naar de klok. Vijf over twaalf. Ongemerkt is het oude jaar overgegaan in het nieuwe. Meer knallen. 2021 is begonnen. Langzaam duwt ze zich overeind en loopt naar het raam. Rode, gele, paarse strepen verlichten de nacht in de meest sierlijke kronkels. Een waterballet van vuur. Wat raar, vuurwerk was toch verboden dit jaar? Ze haalt haar hand door haar haar en schuift het gordijn wat verder open zodat ze het spektakel beter kan zien. Zo mooi is het nog nooit geweest. Haar mond zakt open en vormt de letter O. De kat strijkt mauwend langs haar benen, maar Madelon wordt opgeslokt door de glitterfonteinen en uiteenspattende regenbogen die verleidelijk door de lucht zoeven. Het licht lokt, trekt haar omhoog, wil met haar spelen. Haar zware krantenlijf laat de koude vloer van haar appartement los. Ze zweeft. Sierlijk draaiend om haar as stijgt ze tot midden in het sprookjesfeest in de hemel, zij de eregast van de nacht. Ze danst met de vuurpijlen, haar hart knettert als de pijlen uit elkaar knallen. Alles is in licht gekleurd. Ze kijkt naar haar handen, die ook licht geven, en wordt gevuld met een alomtegenwoordig gevoel van vrijheid en verlangen. Alles is mogelijk.
De deurbel brengt haar terug op de grond, in haar rommelige appartement, terug in haar lijf, in haar slordige spijkerbroek met de afgesleten pantoffels eronder. Ze houdt zich vast aan de vensterbank en staart versuft door het raam naar buiten. Het vuurwerk gaat door. Wat is er gebeurd? Ze schudt zachtjes met haar hoofd en wrijft over haar armen. Ze voelt zich vreemd, maar ook goed. Beter dan ooit eigenlijk. De bel gaat opnieuw.
Als ze de deur opendoet, vliegt haar dochter Lily haar om de hals. ‘Gelukkig nieuwjaar, mama!’ Verschrikt zet Madelon een stap achteruit en kijkt haar dochter met grote ogen aan. ‘Wat doe je, we zouden toch afstand houden?’ Lily wisselt een blik met haar man John, die breed lachend naast haar de hal in stapt. ‘Waar heb je het over?’
Madelon trekt een wenkbrauw op. ‘De lockdown natuurlijk. Anderhalve meter afstand weet je nog?’
‘Mam, doe niet zo gek, dat is vijf jaar geleden!’ Lily trekt Madelon mee naar buiten. ‘Heb je de vuurwerkshow gezien? Zo goed dat ze het nu vanuit de gemeente regelen. Ik vind het zó mooi!’ Ze pakt John bij zijn hand en met zijn drieën kijken ze schouder aan schouder naar het vuurwerk waar geen einde aan lijkt te komen. Verward kijkt Madelon naar haar dochter die haar een gelukzalige glimlach teruggeeft. Vijf jaar geleden? Maar haar gedachten worden gekaapt door de grande finale van het vuurwerk dat met steeds sneller opeenvolgende flitsen en schichten opbouwt naar het ultieme hoogtepunt, als een orkest van licht dat het einde van de partituur nadert. Na een oorverdovend geknetter, gegil en gesis is het even stil. En dan schrijven de lichtgevende luchtpennen daverend hun laatste en belangrijkste boodschap op het firmament: GELUKKIG 2026!
Huh? Fictie? Yep, normaal schrijf ik autobiografische non-fictie op deze blog, maar intussen probeer ik mezelf wat meer te ontwikkelen in het schrijven van fictieve verhalen. Daarvoor volg ik momenteel een opleiding aan de Schrijversacademie. Feedback is welkom, want er valt altijd wat te leren…