Ken je die mop van die vrouw die een plantenzaak ging beginnen? Die mop gaat over mij. Over een jaar geleden, toen ik met een vriendin grootse plannen maakte voor de mooiste plantenwinkel van Utrecht. We gingen de stad groener maken, de lucht zou gezonder worden, iedereen zou van planten houden, meer groente eten en meer aandacht voor elkaar hebben. Het was een geweldig plan. Ik zei mijn baan op en in de zomer gingen we vol enthousiasme aan de slag met het concreet maken van onze ideeën in een ondernemingsplan.

Een paar weken lang gingen we als een speer. Maar, terwijl mijn vriendin helemaal opleefde bij elke stap die we namen, zakte bij mij langzaamaan de moed in de schoenen. Tegen de tijd dat het plan af was, kreeg ik een zenuwinzinking. En een inzicht. Het was een prachtig plan, maar het paste niet bij mij. Ik had er met een romantische blik tegenaan gekeken. Een eigen zaak, hoe tof zou dat niet zijn? Maar toen we op papier hadden staan wat er precies bij komt kijken, besefte ik dat dat totaal niet aan mij was besteed.

Noem het een spiegel. Noem het een muur. Noem het een horde die ik niet kon nemen. Ik ging in elk geval vol onderuit en trok me terug. Het voelde alsof ik uit een speedboot was gesprongen. Het kostte me weken om mezelf te herpakken.

Achteraf bezien had het ook zijn voordelen om even rond te dobberen op een stukje wrakhout. Ik had uitzicht aan alle kanten. En daarmee de tijd en de ruimte om uit te vinden wat dan wél bij mij past. Hoe dat precies ging, daar kom ik nog een keer op terug. Maar de conclusie was uiteindelijk kraakhelder: ik ben een schrijver en daar moet ik iets mee doen.

Ik heb altijd geschreven, voor mezelf en voor anderen. Ik word er blij van. En ik heb gemerkt dat anderen er ook blij van worden, omdat ze iets herkennen in een verhaal dat ik schrijf, of omdat ze hun ideeën ineens gestructureerd op papier zien staan. Als iedereen er blij van wordt, dan is de volgende stap heel logisch. Ik begin een tekstbureau. Vandaag nog. Hop!

De mop eindigt trouwens anders dan je zou denken. Mijn vriendin is stoer in haar eentje verdergegaan en opent binnenkort de mooiste plantenwinkel van Utrecht. Ik ga haar helpen in het openingsweekend, en ik ga zéker schrijven over haar en haar planten.